 |
حين تقع فى الحب
البارت الخامس
للكاتبه /ندى على حبيب
فى الطابور
قاسم :تمام يافندم الكل موجود
غسان بتركيز:الملازم نور موجوده
قاسم بضحكه خبيثه:لاء لسه مجتش
غسان :تمام انصراف
قاسم فى نفسه :معقول يكون حبها معقول غسان الالفي يحب مصدقش وربنا
غسان بغضب :عاوز جميع الفريق يلف ارض الطابور 250 مره بدون وقوف يلا بسرعه وفعلاً بدؤ فى التمرين
..............
عند نور
نور بخوف :حضرتك مين ابعد عنى لو سمحت
كريم بجرائه :ولو مبعتش هتعملى ايه يعنى
نور بضيق :لو سمحت ابعد عنى
كريم :اللى بيلحق يا مزه ولسه رايح علشان يبوس*ها
كان غسان هاجم فوقه مثل الأسد وانق*ض عليه بالضر*ب
غسان بغضب:يعنى احنا مستحملين وسخت*ك وظلم*ك وكذبك لكن تتعد*ى على بنات الناس يبقى عيب اوى يابن ...
نور وقفه مسمره مش عرفه تتحرك من مكانها
قاسم بيهز فى نور :فى ايه ابعد يا غسان يابنى اهدى
غسان بغضب:خد الحيوا*ن دا من هنا بسرعه
قاسم :حاضر بس سيبه
نور بخوف:يا حضرت الرائد انا ..
غسان بغضب :ورايا على المكتب بسرعهههه
نور بخوف:امرك يا فندم وراحت وراه
....................
فى منزل نور
نسمه :اجزي يا نورهان انا كدا هتأخر على الجامعه
نورهان وهي بتلبس الكوتش :خلاص ياست نسمه جيت اهو فينك يا نور تشوفى حلتي يا ختى
سكينه :مش عوزه مرقعه تخلصو وتيجو وان سمعت غلطه بس يا نورهان والله لربيكى
نورهان :ماتقولى لنسمه انا مبعملش حاجه
سكينه :المهم انا عرفتكو اهو
نسمه :حاضر يا سوسو باي بقى
......................
فى مكتب غسان
غسان قاعد على المكتب ورجله فى وش نور
غسان :ايوا عندك تخليل لأنا شوفته ولا ايه
نور بدموع :انا كنت جايه على الطابور لقيت حد بيشدنى بصيت لقيت الرائد كريم حولت ابعده مبعدش ودا اللى حصل بالحرف
غسان :واو من فلم المرهقات دا ولا الخطايا بقى اصل المشهد دا اتكرر كتير فى الأفلام لازم تغيرى علشان الدور يظبط اكتر
نور بصدمه:حضرتك بتلمح لأيه
غسان بغضب:وليه انتى اللى متكنيش ادتيله فرصه انه يكلمك يا حضرت الملازم
نور بعياط وغضب :اولاً انا حره اعمل اللى انا عوزاه احبه اكره دى حاجه تخصنى ومتخصش حد ويريت يا حضرت الرائد متتعداش حدودك مهما كانت هي
وسابته فى صدمه وغضب من كلامها
................
فى الجارح
نور بعياط:انا عملت ايه لكل دا ليه مفكرنى مش كويسه مع ان انا عمرى ما غلط فى حد ولا ضيقت حد ولقت الفون بيتصل وكانت نسمه
نور بتمثيل الضحك:وحشتونى موووو*ت المووووو*ت
نسمه :وانتى كمان وربنا عمله ايه
نور بحزن:بخير والله يا نسمه ماما ونورهان عملين ايه
نسمه:الله يسلمك يا روحى بس اكيد هتقضى معانا رمضان
نور:مش عرفه يمكن اه ويمكن لاء انا لسه معرفش
نورهان اخدت الفون :نور بنفع كدا اخرج من الزفته نسمه ومش راضيه تجبلي اكل
نور بضحك :تعرفى فى واحد فى الفريق نفسك يا نورهان بيحب الأكل مو*ت
نسمه بضحك:مبتشبعش ابداً يا اختى
نور :انا هرجع اكلمكوا يا بنات بس لازم افقل علشان الفون ممنوع هنا وسلميلي على ماما كتير وقليلها متخفش عليا
نسمه :ماشى يا روحى باي وقفلت الفون
..................
فى مكتب امجد
امجد بتركيز :اسمع بقى يا حضرت الرائد المهمه دى عندك انت و فريقك مهمه فى كميه الخطوره والرائد غسان اللى يقدر يكسبها
غسان بفخر:متشكر جداً ايه المهمه يا حضرت اللواء
امجد بدء يشرح المهمه :....
نور بصدمه :تجارة اعضا*ء
غسان بضيق:احنا بنسمع كمان يا حضرت الملازم اتلتزمي بتفكيرك فى سرك احسن
نور :تمام يا فندم
غسان :مفهوم اى حد عنده اعتراض
قاسم :احنا حالياً هنقيم فى غابه صح
غسان :لازم علشان ميكنش علينا العين اي اسأله تانى
الفريق :جاهزين يا فندم
غسان :بليل على الساعه 2 الفجر تكونو جاهزين
الكل بدء يطلع واللواء امجد مشى
غسان :ممكن تفضلي شويه يا حضرت الملازم نور
نور بستغراب :تمام يا فندم
...................
فى فناء الظباط
قاسم :يارب معانا بس فى المهمه دى
عمرو:بس معقول نور هتكون معانا
قاسم :غسان مش هيرحمها غير اما تسيب الشرطه بس نور اعند منه وهتغلبه
اشرف :بتتكلموا عن مين
قاسم:انت راشق وخلاص
اشرف:يابنتى انت ظابط واحنا عساكر المفروض تتأمر علينا شويه
قاسم بضحك:دا انا مش خوفى من غسان بنسى انى راجل
ضحك الجميع على قاسم وخفة د*مه
.......................
فى مكتب غسان
نور:حضرتك أمرتني ان اقف يا فندم فى اي غلط منى انا عملته
غسان بعدم اهتمام :ايوا
نور :ممكن اعرف غلطي وانا اصلحه
غسان وهو بيقفل الاب توب:وان كان مبيتصلحش
نور :مفيش حاجه ملهاش حل فى الحياه
غسان وهو يتجه اليها :مين قال الكلام دا
نور بتوتر:ااا انا
غسان بتوهان وينظر الى شفتي*ها:انتى ايه
نور بتوتر:انا انا انا مش عرفه
غسان لم يسيطر علي مشاعره اكتر من هذا الحد وانقض على شفتي*ها بقب*له كلها شغف واشتياق وحب وكل ما يحمل من المشاعر حتى داق طعم الد*م بين شفتيه فتركها وثبت يده على خصرها
نور :لو سمحت يا حضرت الرائد مينفعش كدت
غسان :هو ايه اللى مينفعش يا نور
نور بتوتر:انك تلمسني بالطريقه دى
غسان بفقد السيطره :نور امشى من قدامى حالا
نور بغباء:امشى اروح فين
غسان بخبث:لو مش عوزاني اغلط فى حاجه نندم عليها امشى
نور بدموع :انتو ليه كدا ليه كل واحد بيطمع فى جسم*ى تعرف يا حضرت الرائد ان انا عمر ما فى حد لمسني ولا قرب منى اه انا قولتلك الكلام دا علشان حضرتك واخد عنى فكره مش حلوه انا متربيه وبنت ناس ايوا انا فعلاً دخلت الشرطه علشان وافتكرت انها هتقر فى الكلام فسكتت
غسان مربع ايده :علشان ايه
نور بنهيار :مفيش اي اوامر تانى يا فندم
غسان طلع منديل من جيبه وقرب منها وبدء يمسح الد*م اللى على بؤها
نور بوجع:اااااه
غسان :بتوجعك
نور بكسوف:لو سمحت ممكن حد يشوفنا
غسان بقفد السيطره:برا بسرعه لو خايفه على نفسك
نور خرجت بتشوش ووجع فى قلبها لم تعرف سببه
غسان :ايه اللي انا عملته دا معقول اكون بحبها لاء مستحيل اعترف لنفسى حتى بكدا معقول غسان الالفي يحب لاء والف لاء
قاسم ببتسامه :لاء ليه يا صحبى اه احنا خلاص خارج الدوام
غسان :تعالى يا صحبى
قاسم :بتحب نور صح
غسان:مش عارف بحبها ولا خايف عليها يا قاسم جوايا حاجه بتقولى سيبها وبلاش تجرحها سبها دى لسه نقيه
قاسم :وانت بتقول ايه
غسان :انا والله معارف اذا كنت الرائد ولا الصاحب ولا الحبيب
قاسم :يعنى لو نور استقالت هتزعل
غسان بحزن:اتمنى انها تمشى علشان ارتاح اتمنى تسبنى وبلاش تعذبنى
قاسم :فى اجازه بعد المهمه صح دخلت رمضان كل سنه وانت طيب
غسان :عادى صيام وصلاه وعباده بنسبالى مفيش لمه ولا حب
قاسم :ونفين هانم رمنير بيه راحو فين يا خوايا
غسان :امشى يلا احسن ماقوم ليك
قاسم :انا رايح اجهز نفسى وبالمره اسيبك تفكر فى اللى فى بالى وغمز ومشى
....................
فى غرفه نور
كانت تقف فى الشرفه وتركه شعرها الذى يصل طوله الى بعد فخديها يتمايل مع الهواء
نور:معقول اكون حبيته معقول اكون بدات احس بشعور الحب بس انا فين وهو فين دا غسان الالفي وانا بنت عاديه معنديش قصور ولا عربيات ذى ما عنده وكملت بسخريه يلا اهو بنحلم وخلاص وراحت قدام المريه تنظر الى شفتي*ها المتورمين من شدة القبله
نور حطت ايدها عليها بوجع:اااه واحد قليل الأدب ازاى يبوسنى كدا وراحت على سررها ونامت ولكن لم يطرف النوم عيناها
...................
فى جناح غسان الفخم
غسان بيفتكر شكلها وطولها وعيونها وكسوفها تنهد وقال:معقول تكونى بتمثلى يا ياحضرت الملازم وتذكر وهو يقبلها :ازاى مقدرتش امسك نفسى واسيطر على نفسى ازاى وذهب الى سريره ولكن ايضاً لم يطرف النوم جفونه
....................
اما فى القاهره فى منزل نور
كانت تقف سكينه على سجاده الصلاه تصلى وتدعي كل يوم لبناتها ولنور
سكينه :يارب انا مليش غرها فى الدنيا وقف ولاد الحلال معاها واحميها يا رب وشعرت بفرحه غريبه داخل قلبها لم تشعر بها من قبل ضمت سجادة الصلاه وذهبت فى نوم عميق
................
فى غرفة نسمه ونورهان
نسمه :نورهان هنعمل زينة رمضان امتى
نورهان:دا لسه اسبوع بحاله وبعدين نور مش هنا رمضان مش هيكون حلو زى كل سنه
نسمه:لاء استحال رمضان يجى ومنعملش زينة ولا كعك ولا بسكوت دا انا يجرالي حاجه
نورهان :بالله اسكتى متفكريش سوسو بالكعك احسن تنادى الجران وتبهدل السقه وانا اللى اتحط فيها
نسمه:نورهان نامي واسكتي سبينى افكر فى هدوء
...................
عندى نور
نور كانت نايمه ببرموده رصاصى غامق كت لقت الباب بيخبط
نور بضيق:يعنى حتى الواحد مش عارف ينام شويه وقامت علشان تفتح وفتحت الباب
نور بنوم :مين
غسان بصدمه من منظرها :........
يتبع
تكملة الروايه من هنا هنا
تعليقات
إرسال تعليق