 |
البارت الاول…
فى حاجه يا أنسه
الجمله دى قالها الشاب اللي راكب جمبى فى القطر بعد ما شاف الدموع فى عينى
أنا بدموع: لا مفيش حاجه ممكن تسيبنى لوحدي
الشاب بإبتسامه: ياستى اعتبرينى اخوكى واحكيلى مشكلتك الاول انتِ اسمك ايه
أنا بدموع: فيروز
الشاب بإبتسامه: ها يا فيروز احكيلى وأنا اوعدك انى هحل مشكلتك
حسيت انو شاب محترم وأنا كان نفسى احكى لحد فحكيت ليه
فيروز بدموع: أنا فيروز فى آخر سنه كليه ألسن مرات بابا بتعاملنى وحش ودايما بتزن على بابا انو يطلعنى من الكليه عشان اتجوز ابن اختها وبابا للاسف وافق ولما عرفت انو هيسحب ورقى روحت حكيت لصحبتى هاجر وهى قالتلى اهربى وتعالى عيشى معايا
الشاب بهدوء: طب انتِ مش موافقه على ابن اختها ليه
فيروز: عشان سمعتو وحشه وبتاع بنات
الشاب: طب صحبتك دى فى انهى بلد
فيروز: فى سوهاج
الشاب: طب احنا داخلين دلوقتى على محطه سوهاج طلعى تليفونك وكلميها
فيروز بدموع: الفون بتاعى اتسرق وأنا مش حافظه رقمها
الشاب: طب تيجى معايا
فيروز بتبريقه: لا طبعاً انت بتقول ايه مش معنى انى اتكلمت معاك يبقى أنا واحده مش كويسه
الشاب بتبرير: يابنتى انت دماغك راحت فين أنا مش قصدي كده أنا قصدى تيجى تقعدى مع امى واختى
فيروز: وأنا ايه اللي يخلينى اضمن انك مش كداب
الشاب بإبتسامة: لا دى مش اخلاق الصعايده
فيروز: هو انت صعيدى
الشاب: ايوه يلا علشان وصلنا
فيروز: هو انت من سوهاج
الشاب بإبتسامه: ايوه
فيروز: هو انت اسمك ايه
الشاب: اسمى يونس هاتى الشنطه عنك وتعالى نركب العربية دى
فيروز مشيت ورى يونس وركبو العربيه
تسريع الاحداث
وقفو قدام قصر اكثر من روعه فيروز اعجبت بالقصر جداً
رغم انها ساكنه فى ڨيلا بس مكنتش بجمال القصر دا
يونس بإحراج: فيروز انتِ عارفه إن الدنيا ليل الوقتى وكلهم نايمين ومينفعش ندخل أنا وانتِ الوقتى فهمانى
فيروز بتفهم:ايوه طبعا فهماك
يونس: معلش هتباتى النهارده فى اوضه الجنينه لحد الصبح وبعدين هخلى امى واختى يدخلوكى القصر
فيروز بابتسامة: أنا مش عارفه اشكرك ازاى يا يونس
يونس بمرح: ياستى متشكرنيش كفايا انى شوفت الضحكه الحلوه دى
فيروز اتحرجت ووشها احمر
يونس: يلا هوديكى الاوضه الوقتى عشان ترتاحى من السفر
وصلنى يونس عند الاوضه وساب الشنطه عند الباب ومشى
دخلت الاوضه وغيرت هدومى وروحت على السرير بس مجانيش نوم لبست الجاكت بتاعى وطلعت فى الجنينه
فيروز: واااو الجو حلو اوى
انتِ مين
بصيت على مصدر الصوت لقيت شخص طويل ولابس صعيدى وملامحه وسيمه جداً بس باين عليها الجديه قاطع تفكيرى صوته
الشخص بجديه: ايه اتخرستى عاد بجولك انتِ مين
فيروز بخوف: ااا انا فيرررروز
الشخص: ايوه يعنى مين جابك اهنه
فيروز: يونس
الشخص بتبريقه: وه يونس اخوى فجأه صوتو بقا عالى وكان غاضب يووونس يا يووونس
Stop
البارت التانى:
انتِ مين
بصيت على مصدر الصوت لقيت شخص طويل ولابس صعيدي وملامحه وسيمه جداً بس باين عليها الجديه قاطع تفكيرى صوته
الشخص بجديه: ايه اتخرستى عاد بجولك انتِ مين
فيروز بخوف: ااا أنا فيرووز
الشخص ببرود: ايوه يعنى مين جابك اهنه
فيروز: يونس
الشخص بتبريقه: وه يونس اخوى فجأه صوتو بقا عالى وكان غاضب يووونس يا يووونس فجأه لقيتو مسك دراعى وكان ضاغط عليه جامد دموعى نزلت من الوجع ودخلنى القصر
داخل القصر
الشخص بصوت عالى وغاضب: يوووونس يا يووونس
نزل يونس جرى من على السلالم ونزل شاب تانى وبنت وست كبيره فى السن
يونس بقلق: فى ايه مالك يا دياب
دياب: فى ايه يا برودك ياخى بجا انا موديك الجامعه الامريكيه عشان تيجى فى نص الليل ومعاك وحده لو حد من اهل البلد اللي اخوك عمدتها شافك يجول عليك ايه
الشاب التانى: ما ترد يا يونس ساكت ليه
يونس بهدوء: اتكلم اقول ايه يا قاسم هو مدينى فرصه اشرح حتى
الست الكبيره: خش اوضه المكتب يا ولدى واتكلمو وسيب دراع البت اللي هيتقلع فى يدك ده
بص دياب على ايده اللي ماسكه دراعى جامد وبعدين بص عليا وشاف دموعى فساب ايدو
دياب: قدامى يا اخوى لما نشوف اخرتها تعال معانا يا قاسم
دخل دياب وقاسم ويونس اوضه المكتب
قربت الست الكبيره والبنت من فيروز فجأه لقيت الست الكبيره بتمسع دموعى وهى بتقول
الست الكبيره بطيبه: متزعليش من دياب يابتى هو عصبى حبتين بس جلبو طيب
فيروز: لا يا طنط مش زعلانه هو معاه حق برضو
البنت: هو انتِ اسمك ايه
فيروز بإبتسامة: فيروز وانتِ
البنت بإبتسامه: اسمى ورد
فيروز: هو انتِ اختهم
ورد: ايوه ودى والدتى هو انتِ فى جامعه
فيروز: ايوه أنا كليه ألسن أخر سنه السنادى وانتِ
ورد: أنا فى كليه إعلام أنا وأمل خطيبه يونس وليلى خطيبه قاسم
الست الكبيره: سبيها يا ورد تطلع ترتاح من السفر شويه وبعدين احكيلها اطلعى يابتى فوج على اوضتك ورد هتروح معاكى والصبح ان شاءلله تحكيلى عنك
فيروز: ان شاءلله يا طنط هحكيلك
الست الكبيره: لا متجوليش طنط دى جولى ماما انتِ زى بتى ورد
فيروز: هو حضرتك اسمك ايه
الست الكبيره بضحك: اسمى هاله
فيروز بإبتسامة: خلاص هقولك يا ماما هاله ايه رأيك
هاله: تمام يابتى اطلعى ارتاحى من السفر
فيروز بإبتسامة: أنا مش عارفه أشكرك ازاى يا ماما هاله
هاله بطيبه: مفيش شكر يابتى يونس علم الصوح معاكى
ورد: طب أنا هاخد فيروز يا أمى واطلعها الاوضه
هاله: يلا يابتى حتى أنا كمان طالعه
فى اوضه المكتب
دياب: احكى يا يونس أنا سامعك
يونس حكى لدياب وقاسم حكايه فيروز
دياب: وانت ايه اللي خلاك متأكد انها مش كدابه
يونس: البت باين عليها كويسه يا دياب وأنا حطيت اختى ورد مكانها
دياب: بس انت اللي عملتو غلط دا يا يونس يفرض حد من اهل البلد شافك يقولى اخو العُمده جايب واحده فى نصاص الليالى
قاسم: لا يا دياب اللى عملو يونس دا صح لو ورد لقدر الله ضاعت هتلاقى ابن الحلال اللي يساعدها علشان احنا مشينا مش بطال
دياب بهدوء: خلاص أنا هشوف الموضوع دا وهدور على صحبتها دى
قاسم: طب انت هتدور على صاحبتها ازاى
دياب: هتكلم مع فيروز واعرف ايه اسم البت واخلى معارفى يدورو عليه يلا نطلع ننام وبكره الصبح نشوف الموضوع دا
Stop
تكملة الرواية بعد عمل متابعه للمدونه من هنا
تعليقات
إرسال تعليق