رواية جمعنا القدر الفصل الرابع عشر 14بقلم زينب محروس
رواية جمعنا القدر الفصل الرابع عشر 14بقلم زينب محروس
#جمعنا_القدر
مروان : اسمع ................
عدى : تفتكر ممكن تطلع هى
مروان : ممكن ليه لاء بس لازم نعمل اللى قولتلك عليه و بعدين هنشوف هى ولا لاء
عدى :طب يلا عشان منتاخرش عليهم
وذهبوا الى الجميع
نور : ايه رايكو نروح نعمل شوبينج ونحضر فيلم
قدر : انا موافقة
مليكة : و انا كمان موافقة
ايسيل : و انا اكيد راشقة معاكم
مراد : هو اصلا فيه حد بيروح الملاهى الصبح
مروان : كانوا عايزين يلحقو اليوم من اوله
عدى : 😂😂 من اوله دول كانو هيموتو من اول لعبة
مراد : 😂😂😂 لاء و بيتحدونا
كرم : انا بقول نمشى احسن البنات شكلهم مش مبشر و لو مسكوا فيكم محدش يقدر يحوشهم
مراد : و انا كمان بقول كدا
وذهبوا جميعا الى التسوق وقضوا اليوم بين الضحك و السعادة
فى اليوم الثانى اوصل مروان قدر و ايسيل الى الكلية
قدر و هى تبحث فى اغراضها : ايسيل الكتاب بتاعى معاكى
ايسيل : لاء انتى مش اخدتيه و انتى خارجة ؟
قدر : اه و فاكرة انه كان معايا وانا نازلة من العربية ممكن يكون وقع منى برا انا هخرج اشوفه واجى
ايسيل : استنى هاجى معاكى .
قدر : لاء خليكى هنا انا هرجع بسرعة
و خرجت قدر لكى تبحث عن كتابها و اثناء بحثها عن الكتاب جاءت سيارة سوداء كبيرة و نزل منها شابان يشبهان الحراس الشخصية
الشاب الاول : انتى الانسة قدر الهلالى
قدر : اه انت مين
الشاب الاول : اتفضلى معانا
قدر : اتفضل معاك فين ؟
الشاب الثانى : مستر مروان عايز حاضرتك
قدر باستغراب : مروان طب ماهو لسة موصلنى عايزنى فى ايه بقا
الشاب الاول : احنا منعرفش يا فندم احنا بنعمل اللى بيطلب مننا من غير اسئلة .
فى نفس الوقت كان عدى على وشك الدخول للمحاضرة ولكن جاءه اتصال
عدى : ازيك يا ماما عاملة ايه
نادية : انا كويسة يا حبيبى اسمع بس مفيش وقت
عدى : فى ايه يا ماما قلقتينى
نادية : قدر خطيبة مروان طالبة فى الكلية عندك مش كدا
عدى : اه بتسالى ليه
نادية : روح بسرعة شوفها فين وعينك متنزلش من عليها لحظة واحدة
عدى : ليه فى ايه
نادية : اسمع بس و متقاطعنيش اسامة و عدلى باعتين ناس يخطفوها عشان يقتلوها و برن على مروان مش بيرد
عدى : طب اقفلى دلوقتى
اغلق عدى مع والدته و ذهب يبحث عن قدر حتى وجدها تقف امام الكلية و تتحدث مع هؤلاء الشباب.... فذهب اليهم .
عدى : فى ايه يا قدر....... و مين دول ؟
نظرت له قدر قائلة : مش عارفة بيقولوا انهم تبع مروان و هو اللى باعتهم والمفروض اروح معاهم
عدى : تعالى انا هوصلك
الشاب الاول :هى هتيجى معانا حضرتك
عدى : لاء انا هوصلها تقدروا تمشوا
الشاب الثانى : مينفعش احنا هنوصلها و بعدين انت مين ؟ .
عدى : وانت مالك انا مين...... يلا يا قدر
الشاب الاول : هى لازم تيجى معانا و انت متدخلش و امشى من هنا
قدر : انا مش جاية معاكم امشوا من هنا
الشاب التانى : يبقا هتيجى غصب عنك
ثم اخرج عصاة من السيارة واخفاها خلف ظهره حتى اقترب من عدى ثم ضربه على كتفه و على قدمه وحمل الثانى قدر و ادخلها الى السيارة بين صريخها و ركبوا بجانبها و انطلقت السيارة و قام عدى ايضا و ركب سيارته و سار خلفهم و اخرج هاتفه و حاول الاتصال ب مروان و لكنه لم يجيب فاتصل على مراد واخبره ان يلحق به وقص عليه ما حصل
و ظل يقود السيارة خلفهم حتى استطاع ان يوقفهم و نزل من سيارته و نزل الشباب ايضا و دار بينهم قتال و لكن عدى استطاع التغلب عليهم ...... ثم ذهب و اخرج قدر التى كانت ترتعش و ما ان اخرجها حتى اختبات خلف ظهره و تشبثت فى زراعه .
عدى : اهدى يا قدر انا هنا مش هيحصلك حاجة
قدر و هى تبكى : كانوا عايزين يقتلونى س .. سمعتهم بيتكلموا فى التليفون و بيقولوا كدا
عدى : و هو يربت على كتفها هششش خلاص اهدى
ادركت قدر انها تحتصن ذراعه فابتعدت قائلة : انا اسفة مش قصدى .
عدى : و لا يهمك اهم حاجة انتى كويسة
قدر : اه الحمد الله قطع كلامهم و صول سيارة مراد و تلحق به سيارة شرطة و قبضوا على الشباب اللذين كانوا يحاولون اختطاف قدر
مراد : انتو كويسين
عدى : اه احنا تمام اومال فين مروان
مراد : عنده شغل مع باباه
عدى : طب يلا نمشى من هنا
و ركبت قدر مع عدى و ركب مراد سيارته و ذهبوا الى منزل عامر الصياد و عندما دخلوا و جدوا ايسيل تبكى و صباح تحاول تهدأتها و عندما رات قدر حتى ركضت اليها و احتضنتها .
قدر : اهدى يا ايسيل انا كويسة
ايسيل : انتى كنتى فين مش خرجتى تدورى على الكتاب ايه اللى حصل
عدى : كان فيه ناس عايزين يخطفوا قدر
صباح : يخطفوها ! ليه ؟ و مين ؟
مراد : منعرفش هما مين بس احنا قبضنا على الشباب و هنعرف من التحقيق مين اللى وراهم
ايسيل : طب و فين مروان هوا ميعرفش ؟
عدى : لاء ميعرفش فونه مقفول
مراد : انا لازم امشى عشان عندى شغل و انتى يا قدر خلى بالك و متخرجيش لوحدك من غير حراسة
عدى : استنى انا جاي معاك
صباح : اقعدوا يا ولاد على مروان ما يجى .
مراد : مرة تانية يلا يا عدى.
صباح : متشكرين جدا يا حبايبى .
عدى : دا واجبنا .
وخرجوا هم الاثنين و عاد مراد الى عمله و ذهب عدى الى منزله .
فى مكان أخر
مجهول 1 : انا مشغل عندى شوية بهايم مبيفهموش
مجهول 2 : اهدى يا اسامة اكيد فى حل
أسامة: حل ... حل ايه ابن الصياد دا مش عارف اوقعه حتة عيل مربيلنا الرعب
مجهول 2 : طب ما تقتله ونخلص
اسامة : اقتله ازاى يا عدلى قبل ما اخد كل املاكه ولازم اكسره زى ما دخل اخويا السجن و كسرنى
عدلى : طب ما ايه رايك لو نستغل مراته
اسامة : ازاى بقا ؟
عدلى : مش عارف يس اكيد فى حل
اسامة : انا عندى
عدلى : ايه ؟
اسامة :يعنى نستدرجها لو عايزة تعرف مين اللى قتل اهلها و نلبس عامر التهمة و هى طبعا متقدرش تقعد مع واحد ابوه سبب موت اهلها و تطلب الطلاق و كدا نكسره و يدمر و نرمى عليه واحدة تبعنا تجيب امضته بالتنازل عن املاكه و بعدين نقتله و نخلص منه ايه رايك
عدلى : 😂😂😂😂 فكرة حلوة بس لازم عامر يدخل السجن مش بس نتهمه لازم نجيب ادلة حقيقية و بكدا يخلص انتقامنا منهم
اسامة :😂😂😂 بالظبط كدا
و ظلوا يضحكون غير مدركين لهذه الاعين التى تتتابعهم .
قى مكتب مروان
نظر مروان الى هاتفه وجد العديد من المكالمات الفائته من نادية و عدى و مراد فاعاد الإتصال على نادية التى اخبرته ما حدث و اتفقت معه على ان تقابله فى اسرع وقت .
انهى مروان الاتصال و هو يركب سيارته و قادها متجها الى المنزل لكى يرى ملاكه .
دخل مروان الى المنزل لم يجد احدا فصعد مباشرة الى غرفة قدر التى كانت تجلس و حدها دق مروان الباب
قدر : ادخل
فتح مروان الباب و دخل و بدون اى كلمة اخذها فى حضنه و ظل يشدد من احتضنانها كأنه يريد ان يدخلها بين ضلوعه
قدر : انا كويسة يا مروان
مروان : انا اسف ياقدرى
قدر : على ايه
مروان : مقدرتش احميكى
قدر : بس متقولش كدا و بعدين ما انا كويسة اهو
مروان : اسف يا قدرى اوعدك مش هخلى حد يقرب منك طول ما انا موجود
قدر : ربنا يخليك ليا
مروان : و يخليكى ليا يا قدرى
قدر بمرح : ايه رايك نتفرج على فيلم او مسرحية
مروان : موافق ... اومال فين ماما و ايسيل
قدر : راحو عند طنط مروة
مروان : ماشى انا هغير هدومى و نتفرج على فيلم
قدر : طيب و انا هعمل فشار على ما تخلص
و ابدل مروان ملابسه الى تى شيرت ابيض و بنطلون رمادى و نزل الى الصالون و جد قدر تجلس و امامها فشار و عصير و تمسك بجهاز التحكم و تقلب بين القنوات
مروان و هو يجلس بجانبها : ها لقيتى حاجة
قدر :بدور اهو مفيش افلام حلوة ..... اخيرا فيه حاجة اهى
مروان : بس دى مسرحية مدرسة المشاغبين
قدر : طب و فيها ايه
مروان : انتى مش بتحبيها .
قدر : بس انت بتحبها كفاية بس انى اشوفك بتضحك و انت بتتفرج .
مروان : ربنا يخليكى ليا يا قدرى .
قدر : و يخليك ليا يا مروان .
يتبع...........
تكملة الروايه اضغط هناااااااا
تعليقات
إرسال تعليق