 |
رواية زوجه اخى
بارت9
فجأة كف نزل على وشها شهقت من الخضه وانا ببكى
احمد: اياكى اسمعك بتتكلمى عن مراتى بالشكل ده تانى ومراتى معملتش حاجه حرام
هشام مات واحنا اتجوزنا بشرع ربنا وقبل ما تتكلمى على مراتى شوفى نفسك الاول
كريمه بحقد: ايوه علشان كده اشترتلها بيت بعيد ده ان مكنتش هى مدوراها وهشام عايش
انا كنت فى حاله زى طلوع الروح كلام كتير عايزه ارد بيه لكن لسان مشلول وعينى بتبكى
فجأة لقيت باباها قرب منها وهو بيضربها بالقلم: انتى ايه ياشيخه اسكتى فضحتينا وبوظتى فرح اخوكى
بعدين بص لاحمد اللى واخدنى فى حضنه وانا منهاره من العياط: معلش ياحمد حقك عليا
احمد بصله وبصلها: انا اسف ياعمى لكن الاعتذار لمراتى وقدام الكل
كريمه بكره: وانا مش هعتذر لحد
لقيت احمد مسك ايدى : انا هعرف اخد حق مراتى بعد اذنك ياعمى
اخدنى فى ايده ومشينا ركبنى العربيه وهو بيرزع الباب وماما وعمر وكبوا وساق بسرعه
احمد بعصبيه: ممكن تبطلى عياط بقى.... مش عارفه تردى على واحده زى دى
حطيت ايدى على بؤى وانا بحاول امنع شهقاتى لقيته ضرب بايده على الدركسيون وهو بينفخ بغضب فخوفت اكتر
وصلنا اخيرا ومعرفش وصلت انا وهو للشقه ازاى ولقيته قفل الباب وبيقولى: مكانك.... ممكن اقهم مردتيش عليها
ومسحتى بيها الفرح ليه
صوت بكايا عيلي وجسمى بقي بينتفض مبقتش قادره لقيته زفر بضيق وقرب منى فكلى النقاب فرميت نفسي فى حضنه
شهقاتى زادت مع كلامى: معرفتش ارد افتكرت ضرب هشام اتعودت انى الغلطانه وان محدش هيدافع عنى اتعودت انى
الطرف الضعيف وانا مقدميش حاجه غير انى اسكت وبس
طبطب عليا وهو بيضمنى ليه جامد: وانا بعمل ايه لما كل ده هيحصلك وانا واقف اوعى تسكتى لحد ابدا
اوثقى ا نى جمبك وفى ضهرك وعمرى متأخر عنك.... حتى لو مكنتش معاكى رنى عليا هتلقينى قدامك
اوعى اشوفك ضعيفه كده تانى
زهره: انا عايزه انام
شالنى حطنى على للسرير بهدوء وغير لبسه وجه اخدنى فى حضنه ونام غمضت عينى وانا مدركه ان اللى وعدنا وعد وخلفه
خلفه لانه مكنش قده مش لاننا منستهلش الوعد ده...... الازمات النفسيه والمشاعر مبتفرقش بين راجل وست كبير صغير
بتفرق بس بين صادق وكداب واهم من الحب انك يبقالك حق تجرى عليه وتشكيله تروحله وهو يقف جمبك ويشيلك وقت
ضعفك (شكرا لكل حد ادانا وعد وخلفه شكرا لاننا ملقناش قدمنا غير طريقين ضعف وفشل او قوه ونجاح وتأكد اننا اختارنا
القوه والنجاح بفضلك)
صحينا تانى يوم وكإن مفيش حاجه حصلت واحمد بيضحك وبيهزر مع عمر وماما بتساعدنى فى تجهيز الفطار وهى
بتبتسم لى مصدر قوه ودعم جميل جدا ليا ديما تقولى لو كان عندى بنت مكنتش هرضلها الاذى
احمد قضى اليوم معانا وكلهم عادى وبيضحكوا وبيهزروا الا انا
عملوا فشار وشغلوا مسرحيه مدرسه المشاغبين وعملين يضحكوا الا انا
احمد وهو بيقرب من زهره: ضاربه البوز ده ليه يا لوزه
زهره: انا اصل....
احمد: انتى لسه زعلانه من امبارح
زهره باندفاع: لا مش زعلانه.... مانجا
احمد: نعم!!!!
زهره: انا شامه ريحه مانجا.... شكلى بتوحم
احمد ضحك بصوت عالى: حاضر يازهرتى شويه وجى
قام اخد مفتيحه وكان نازل لحقته بالجكت بتاعه: الجو برد
احمد وهو بيبوس ايدها: تسلميلى ياحبيبى شويه وجى وفكى بقى عمر قلقان عليكى
احمد نزل وانا وقفت دقيقتين مع نفسي بفكر ليه كده انا اتلهيت عن ابنى..... فوقى يازهره
دخلت قعدت وانا باخد عمر فى حضنى بصمت بصلى وابتسم: انتى كويسه ياماما
ابتسمتله: كويسه ياقلب ماما
قرب منى وهو بيبوس ادى وراسي: انا بحبك اوى ياماما
موقف عمر فاجئنى وبكبت غصب عنى: انتى بتعيطى ياماما
زهره: لا ياحبيبى مش ببكى
عمر وهو بيبص للشاشه: بابا قالى انه لما تزعلى لو بوست ايدك وراسك مش هتزعلى وهتبقى مبسوطه
حضنته بدفى: صح ياحبيبى اسمع كلام بابا علشان بابا بيحبك
لقيت ماما بتحضنا وهى بتقول: ربنا يباركلى فيكم يارب ويحفظكم من كل عين ونفس شريره
لقينا احمد داخل وهو بيقول: خيانه من غيرى
قرب مننا وحضنا بعض حضن عائلى دافى جدا
فجأة جرس الباب رن واحمد قام يشوف لقيته دخلهم الصالون وجه
احمد: زهره البسي نقابك ده عمى ومعاه بنته
ماما خدت عمر جوه وانا لبست وخرجت مع احمد وقدمتلهم عصير وقعدت جمب احمد
عم احمد: احم احنا جينالكم علشان كريمه عرفت انها غلط وجايه تعتذر عن اللى حصل
احمد: واللى تتهم مراتى فى شرفها اللى هو شرفى ومتحترمنيش ولا تقدر انى فى مقام اخوها يتعمل فيها ايه
عمه بص فى الارض ومرضش وكريمه وشها كان احمر من الغيظ حسيتها هتقوم تاكلنى فمسكت فى ايد احمد جامد
فبصلى يطمنى فقولتله بصوت واطى:براحه ده عمك
بصلى فسكت فرد عمه: حقك عليا يا احمد هى غلطت جامد اوى بس انا بعتبرك ابنى وعارفك هتقدرنى وانى ف بيتك
احمد: انتى على راسي ياعمى لكن اسمعها من الانسه وهى بتعتذر
كريمه بغيظ: انا اسفه يا زهره
احمد: اسمها ام عمر ويريت متحوليش تقربى منها او من عيلتى تانى لانى سبتك المرادى
لانى سبتك المرادى علشان خاطر عمى لكن اى غلطه تانيه والله مهرحمك
كريمه خافت من احمد خصوصا انها عارفه انه ميرجعش فى كلامه من وهم عيال صغيره
وانه مش زى هشام ومش هتعرف تضحك عليه
قامت كريمه تسلم عليا وهى بتقولى: حقك عليا متزعليش منى ووطت صوتها وهى بتقولى هدفعك تمن القلم
اللى اضربته والاعتذار غالى اوى وهتشوفى
بعدت عنها وانا خايفه وهى نزلت علطول وباباها وقف: حقك عليا يا احمد انا معرفتش اربى
الراجل كان باين عليه الكسره والحزن
احمد وهو بيبوس على راسه: ارفع راسك يا عمى اختى وغلطت بس انا زعلان منها
عمه بصله بشكر: ربنا يحفظك يا ابنى ويهدى بنتى عن اذنكم
بليل الساعه 12 بعد ما كريمه روحت وهى بتحكى لصحبتها اللى حصل
صحبتها بضحك: ههههه معلش يا كوكى بس البت علمت عليكى....
كريمه بغضب: ما تتلمى يازفته انتى
صاحبتها: هههه مش قادره دى لو سحراله مش هيعمل كده
كريمه ضحكت بخبث : سحراله...!!!!!!!......
ياترى ايه اللى هيحصل؟؟!!!
نور وهبه
يتبع
تكملة الروايه من هنااااااا
تعليقات
إرسال تعليق