رواية صراعات الحياة البارت 17_18الاخير بقلم يارا عبد العزيز
رواية صراعات الحياة البارت 17_18الاخير بقلم يارا عبد العزيز
البارت 17/18 والاخيره
محمود : هطلعينى ازاى
صفاء: هوكلك اكبر محامى وهطلعك من هنا بس قولى مين بنتى قولى هى مين وفين انا قلبى موجوع عليها من ٢٠ سنة ارجوك قولى بنتى فين
محمود : مش قبل ما طلعينى من هنا وتدينى الفلوس اللى عايزاها غير كدا مش هقول حاجه عن اذنك يا صفاء هانم
سابها ومشى فى دوامة من التفكير مين بنتها وفين دلوقتي
فى المستشفى
ندى : ادخل
زياد: ازيك يا دكتورة منار
منار : الحمد لله يكابتن
زياد: يلا احنا يا ندى ولا ايه
ندى: تمام
منار بهمس: تعالى كدا
ندى نزلت لمستواها: ايه
منار بهمس: متنسيش تبقى تسأليه ماشى
ندى ابتسمت واتكلمت بهمس: تصدقى انك هبلة
منار : ماشى يستى شكرا
ندى بأببتسامة: بهزر معاكى يا منارى يلا سلام بقى
منار برقة : متنسيش بقى
ندى : حاضر
كل دا تحت نظرات الاستغراب من زياد
صفاء وقتها دخلت
صفاء: ما انتوا قاعدين
زياد: ندى هنا من بقالها كتير
ندى : اشوفك بقى المرة الجاية فى الكلية باذن الله
منار : ان شاء الله يحبيبتى
خرج زياد وندى
صفاء: طيبة اوى ندى دى
منار : الصراحة ااه وانا بحس انها قريبه منى بجد حبيتها اوى
صفاء : تصدقى نفس احساسى المهم عاملة ايه دلوقتي
منار : كويسة بس زهقت من قاعدة المستشفى
صفاء: بكرة هتخرجى يحبيبتى
فى عربية زياد
مسك ايدها بحب كبير واتكلم بحنية مفرطة
: وحشتينى اوى انهاردة
ندى بخجل : وانت كمان هو سيف كان ماله
زياد بغيرة وضيق : هبقى اقولك بعدين
ندى : ماشى
عند يوسف كان قاعد على مكتبه وفاتح صفحتها على الانستا وبيتفرج على صورها
يوسف وهو بيقفل الفون وبضيق من نفسه: استغفر الله العظيم كان لازم تيجى يا ندى كنت هقولها طب اروح اقولها دلوقتي اكيد مامتها جت
عند زياد وندى
ندى: زياد
زياد: عيونه
ندى بأببتسامة: هو سيف ماله قولتلى هتقولى ومقولتليش
زياد بغيرة : انتى مالك مهتمة بسيف كدا ليه
طلعت من حضنه وهى بتبصله بغضب : قصدك ايه بالسؤال
زياد بضيق وهو بيسحبها لحضنه: مش قصدى حاجة وخليكى متبعديش
ندى بطفولة : انت مستفز وبارد
زياد : والله كل دا عشان سؤال سألته
ندى : عشان انت تفكيرك غلط سيف دا زى اخويا لولا سيف انا كنت هضيع كنت مش هلاقى حد اروحله
زياد بضيق وغيرة شديدة: يواه انتى مقدمكيش غير سيرة سيف
ندى : زياد هو انت بتغير من اخوك
زياد بغضب : انا اغير عليكى من ابوكى يا ندى متجبيش اسم اى راجل على لسانك انتى مش عارفه بتعملى فى قلبى ايه
ندى : لا انت بجد مش طبيعي
زياد: مش طبيعي عشان بحبك وبعشقك
ندى : لا عشان غيرتك دى مش طبيعية
زياد وهو بيقوم بضيق : تمام
ندى : رايح فين
زياد: خارج
قام وادها ضهره جريت عليه وحضنته من ضهره بقوة واتكلمت بصوت مخنوق: خلاص متسبنيش انا اسفة مش قصدى اضايقك يحبيبى والله
لفلها واخدها فى حضنه واتكلم بحنية مفرطة
: خلاص متزعليش انا اللى اسف
ندى بأببتسامة: طلعت بتزعل بسرعة على فكرة
زياد بحب وهو بيبص فى عينيها: يمكن عشان ببقى معاكى شبه الطفل
ندى : بحبك
زياد : وانا بعشقك
مسك ايديها وقعد على الكنبة وقعدها على رجله
: تعالى بقى يستى عشان احكيلك سيف ماله
حياة : حاضر جاية أهو
فتحت الباب لاقيت سيف واقف وعيونه مليانة بالدموع وبيبصلها بحب كبير
اتماسكت وحاولت تظهر عكس اللى جواها
حياة : انت ايه اللى جابك
سيف : مش قادر والله يا حياة كفاية كدا تعالى نتجوز والله ما هتبقى مبسوطة معايا
حياة بصدمة: سيف انت سكران
سيف بسكر: تخيلى سيف الاميرى شرب شربت عشان انساكى وبرضوا مش عارف لاقيت رجلى جايبنى على هنا
حياة : امشى امشى بقى بالله عليك كفاية كدا
سيف : طب ليه بتعملى فيا كدا مش انتى قولتى انك بتحبينى
حياة : لا كنت فاهمة مشاعرى غلط
سيف بغضب : انتى كذابة انا شايف حبك ليا فى عينيكى
حياة : امشى يا سيف
سيف : مش ماشى
حياة : خلاص انا اللى هطلع الم هدومى وامشى من هنا ومش هتشوف وشى تانى
سيف بغضب وصوت عالى ارعبها: انتى بتعملى كدا ليه
كان هيقع بس مسكته
حياة : سيف انت كويس
سيف : لا انا مش كويس خالص كمل وهو بيشاور على قلبه دا بيوجعنى اوى اوى يا حياة
سيف : حياة انا بحبك فضل كدا لحد اما نام
قعدت جانبه وبصتله بحب كبير
: انا اسفة يا سيف اسفة
دخلت جابت بطانية وغطته بيها
فى الصباح صحى لاقها نايمة على الكرسى ولاقى البطانية محطوطة عليه بصلها وابتسم
سيف : حياة
حياة بنوم وهى بتصحى: هاا
سيف : قومى نامى جوا وانا همشى اسف على اللى حصل واوعدك انها مش هتتكرر تانى
حياة : اتمنى
سيف : عن اذنك
حياة : اتفضل
ندى بأببتسامة فتحت عينها لاقته بيبصلها بحب
ندى : صحيت امتى
زياد: من شوية ولاقيت القمر دا جانبى فمعرفتش اقوم الصراحة
ندى : يسلام
زياد : والله
ندى : طب هقوم احضر الفطار
شدها من ايدها وسحبها لحضنه: تعالى هنا
ندى : زياد سابنى
زياد : تؤ تؤ خليكى شوية وانا هقوم احضر الفطار بس خليكى معايا شوية
ندى : حبيبى انا لو خلاتنى انا مش هقوم وانت مش هتقوم ايوا صح كنت عايزة اسالك على حاجه
زياد وهو دافن راسه فى رقبتها وبيتكلم بحب: هاا
كانت لسه هتتكلم بس فون زياد رن مرضيش يبعد عنها اخد الفون من على التربيزة ورد
زياد بصدمة: بتقولى ايه
يتبع ...... بقلم يارا عبدالعزيز
نزلت صراعات الحياة عشان حاسة انى طولت فى التأخير اوى واسفة جدا بس عندى امتحان بكرة ادعولى كتير انا و دفعتى ومتنسوش ماما من دعواتكم بالشفاء ومتنسوش تستغفروا وتصلوا على النبى
دمتم سالمين 🦋♥️♥️♥️♥️♥️♥️
#صراعات_الحياة
#البارت_السابع_عشر
البارت ١٨
الأخير
زياد بصدمة : بتقولى ايه
ندى باستغراب: مالك فيه حاجه حصلت
زياد قام بسرعة لبس قميصه
ندى بخوف : مالك يحبيبى فيه حاجه حصلت
زياد: ماما ماما عملت حادثة بالعربيه و اخدوها على المستشفى
ندى بخوف : طب ايه اللى حصلها
زياد: مش عارف انا هخرج دلوقتي هروح المستشفى
ندى : اجاى معاك
زياد بصلها هو عارف ان امه مش بتحب ندى ندى بصتله وفهمت اتكلمت بحزن
: ماشى ابقى طمنى عليها
راح عندها وقبل راسها بحب
: انا اسف يحبيبتى
ندى : ولا يهمك متخافش هتبقى كويسة باذن الله
زياد : يا رب يلا خدى بالك من نفسك
ندى : حاضر ابقى طمنى
زياد : تمام
فى المستشفى
سارة ببكاء : الحق ماما يا زياد
اخدها فى حضنه وهو بيطبطب عليها
: هشش هتبقى كويسة باذن الله
سارة : يا رب
يوسف خرج من العمليات وكلهم جريوا عليه
يوسف: للاسف حالتها خطيرة جدا
سارة وقتها انهارت من البكاء وسيف كان هيقع لولا ايد سيف اللى مسكته
سيف وهو بيسنده: اجمد هتبقى كويسة باذن الله
بعد مرور ساعتين الممرضة خرجت من غرفة فاطمة
سارة : هى فاقت
: ايوا وعايزة تشوفكوا بس بلاش تخلوها تتكلم كتير
دخلوا كلهم الاوضة
فاطمه بتعب: زياد ندى فيه
استغرب السؤال جدا واتكلم بحزن وتعجب : فى البيت
فاطمه: رن عليها وخليها تيجى كملت وهى بتبص لسوسن انا عايزة اشوف صفاء وبنتها
سوسن ببكاء : لا يا فاطمة بالله عليكى
فاطمه: غصبن عنى يا سوسن انا خلاص هم"موت عايزة اقبل ربنا وانا مش شايلة ذنب زى دا رنى عليها خليها تيجى
سارة ببكاء شديد: بعد الشر عليكى يا ماما
فاطمه: سيف
سيف راح عندها: ايوا يا عمتو
فاطمة خد تلفونى وطلع رقم بأسم صفاء و رن عليها خليها تيجى هى ومنار بنتها
سيف : تمام
بالفعل رن سيف على صفاء ومنار اللى استغربوا جدا بس صفاء حسيت انها ممكن تقولها حاجه تخص بنتها فأخدت منار وجريت على المستشفى و زياد رن على ندى وبقوا كلهم موجودين
فاطمه: انا عايزة اقولكوا حاجه مهمة عشان ابقى خلصت ضميرى قبل ما قابل وجه كريم صفاء
صفاء بحزن فحالة فاطمه كانت تصعب على اى حد: نعم
فاطمه: بنتك عايشة ممتش
صفاء ببكاء : قوليلى مين ارجوكى
فاطمه وهى بتشاور على ندى : ندى
صفاء ببكاء وفرحة فى نفس الوقت جريت على ندى وحضنتها تحت نظرات الاستغراب من الكل وندى اكتر حد
: والله كنت حاسة كنت حاسة من اول يوم شفتك فيه انى اعرفك من زمان طلعتى انتى بنتى اللى شلتها فى بطنى تسع شهور
زياد : انا مش فاهم حاجه هى مش ندى تبقى من الصعيد تبقى بنت محمود على اللى هو دلوقتي فى السجن ازاى تبقى بنتها
فاطمه: انا هقولكوا على كل حاجه زمان عاصم اخويا كان بيحب صفاء جدا بس ابويا الله يرحمه جوزه سوسن غصبن عنه وجاب من سوسن سيف وبعد كدا يوسف وقتها صفاء كانت اختفت من حياتنا بس اما رجعت تانى رجعت معاها حب عاصم ليها فتجوزها على سوسن من غير ما يقولنا صفاء وقتها حملت منه فى ندى بعدها ولما ابويا عرف اصر عليه انه يطلق صفاء وفعلا طلقها لما انا وسوسن عرفنا بموضوع حملها كانت وقتها بتولد أخدنا ندى منها وادنها لمحمود يحطها فى ملجأ وفهمنا صفاء اننا قت..لنها بس محمود كان خدها ربها واحنا عرفنا دا من قريب لما طلب زيارتنا فى السجن وهددنا لو مخلناش زياد يطلق ندى هيبلغكوا بكل حاجه
سيف بصدمة وهو بيبص لندى: يعنى ندى تبقى اختى
فاطمه: ايوا اختك انت و يوسف من ابوكوا
يوسف: معقول انتوا تعملوا كدا
فاطمه: سامحونى سامحونى كلكوا
وماتت فاطمه انهار زياد وسارة من البكاء عليها
بعد تلت شهور كان البيت مليان بالحزن على فاطمة سيف ويوسف سابوا البيت وكل واحد قعد فى شقته ومكنوش عايزين يبقوا مع سوسن بعد اللى عملته ندى لاقيت واخيرا عيلتها اللى عمرها ما اتمنت احسن منها يوسف و سيف بيعملوها على انها بنتهم وبيحبوها جدا وعلاقتها بمنار وصفاء اتطورت جدا وبقوا يحبوا بعض اكتر من الاول اما بالنسبة لمحمود فاتحكم عليه بعشر سنين سجن وعيلته رضيوا بالامر الواقع بعد ما عرفوا أن ندى مش بنتهم وانهم مش هيقدروا يقفوا قصاد اخوتها و جوزها
كان قاعد و دا.فن راسه بين ايديه قعدت جانبه وحطيت ايدها على كتفه
ندى : هون على نفسك شوية يا زياد انا عارفه ان الفراق صعب بس دا قدر ربنا وانت لازم تبقى قوى عشان سارة
زياد بحزن وهو بيحط راسه على رجلها: انا تعبان اوى يا ندى
ندى : هى فى مكان احسن ادعيلها
زياد : ربنا يرحمها
ندى : زياد انا كنت عايزة اقولك حاجه
زياد : ايه
ندى : انا حامل
زياد بفرحة: بتتكلمى بجد
ندى : اه
زياد : عرفتى ازاى وامتى
ندى : انهاردة روحت عملت التحاليل وطلعت ايجابية
زياد وهو بيحضنها: مبروك يحبيبتى
ندى : ربنا يبارك فيك انا مبسوطة اوى عشان شايفة الفرحة دى
زياد وهو بيشدد من مسكته ليها وبيحضنها بحب : شكراً شكراً يا ندى
سارة : سيف
سيف بصلها اتفجأ اما لاقها دخلة مع حياة
سارة : انا عرفت كل حاجه واتكلمت مع حياة دلوقتي تقدروا تبقوا مع بعض
سيف : سارة أنا
سارة : متقولش حاجه يا سيف انا سعدتك بالنسبالى اهم وانت مش هتبقى مبسوط معايا
سيف بص لحياة بفرحة كبيرة لانها واخيرا هتبقى معاه سابتهم سارة ومشيت
سيف : بحبك
حياة : وانا كمان
سيف : دلوقتي نقدر نتجوز صح
حياة : تؤ تؤ
سيف بصدمة: ليه
حياة : عندى شرط
سيف : اللى هو
حياة : تعالى يا طنط
دخلت سوسن سيف بصلها بحزن
حياة : تسامح طنط وقتها هوافق
سيف : بتلوى دراعى يعنى
حياة : اه انت اللى متعصب دا يوسف بنفسه سامحها مش صح يا يوسف
يوسف: اها وانت كمان لازم تسامحها يا سيف
سيف جرى على مامته وحضنها بحب كبير
: مش عشان حياة عشان انا مش قادر اعيش من غيرك
سوسن : انا اسفة يبنى والله ندمت على كل اللى عملته
سيف : خلينا ننسى ومنتكلمش فى اللى فات
يوسف: خلاص بقى انتوا هتقلوبها دراما ولا ايه بقولكوا ايه انا عايز اخطب
سيف : ودى مين تعيسة الحظ ولا اقولك من غير ما تقول منار صح
يوسف: هو فيه غيرها مشقلب حالى
فى بيت صفاء ومنار منار فتحت الباب لتتفاجأ بيوسف
منار : دكتور يوسف
يوسف: مامتك موجودة
منار : ايوا
يوسف: طب ممكن تندهالى
منار : حاضر
خرجت صفاء: اهلا يا يوسف تعال يحبيبى اتفضل
يوسف: انا مش هطول على حضرتك انا جاى اطلب ايد منار
منار وقتها كانت بتشرب مياه فخرجتها كلها على هدومه بصلها بأببتسامة
منار بتوتر وخجل : انا اسفة والله بس هو اللى انا سمعته دا صح
يوسف بحب : ايوا صح انا بحبك وعايز اتجوزك
منار : استنى بس عليا دا انا لسه بستوعب الصدمة الاولى
يوسف بحب : يعنى موافقة
منار : ايوا طبعاً
صفاء: وانا كمان موافقة انا مش هلاقى لمنار احسن منك
يوسف: خلاص يبقى كتب الكتاب والفرح بعد الامتحانات مع يوسف وحياة
صفاء : ايه رأيك يا منار
منار بحب وهى بتبصله: موافقة
بعد مرور خمس سنوات
كانوا كلهم قاعدين بيضحكوا لحد اما قاطعهم دخول ياسين ابن ندى و زياد
: انكل سيف
سيف : ايوا يحبيبى
ياسين: انا عايز اتجوز سدرة بنتك
ادم ( ابن زياد وندى ) وأخو ياسين التوؤم: وانا يا عمو يوسف عايز اتجوز نور
سيف : ما تشوف ولادك يا عم زياد
يوسف: عيالك بيشقطوا بنتنا من وهم عندهم اربع سنين
زياد : تعالوا يحبايب بابى بكرة اما تكبروا هخليكم تتجوزهم غصب عن عين اهليهم
سيف : والله لا يباشا انا مش موافق
زياد : انت هتلاقى احسن من ابنى دا انا كدا ابقى كرمك
ندى : بس بس انتوا هتتخانقوا ولا ايه
حياة : شكلهم كدا
منار : تعالوا نتصور سلفى مع بعض يلا
يوسف: دا آخرة اللى يتجوز طفلة
منار بطفولة : يواه بقى انا كبيرة على فكرة
يوسف: بحبك
منار بصتله بخجل كبير طلعت الفون واتصوروا مع بعض صوره لى اجمل والطف عيلة
النهاية بقلم يارا عبدالعزيز
شكرا على كل كومنت لطيف اتقال فى حق الرواية بجد كل كلامكوا كان بيتقرى بحب كبير وبيدخل قلبى متنسوش تقولولى رأيكوا فى الرواية ومتنسوش ماما من دعواتكم بالشفاء وتصلوا على النبى وتستغفروا
دمتم سالمين 🥰♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
#صراعات_الحياة
#البارت_الثامن_عشر
#الاخير_النهاية
#بقلم_يارا_عبدالعزيز
الرواية كامله من البدايه من هنااااااا
تعليقات
إرسال تعليق